Een moeder vertelt.

Hoewel ik het, achteraf bekeken, nogal gek vind, ben ik in het begin van mijn zoektocht naar wat er aan de hand was met mijn kind, allerlei lijstjes van kenmerken van hoogbegaafde kinderen gaan uitpluizen. En heb ik die lijstjes naast kenmerken van een heleboel leerstoornissen en ontwikkelingsstoornissen gelegd. Ik had daar behoefte aan: te zien dat er nog andere kinderen waren zoals mijn kind, uit te zoeken of er nog andere zaken te bekijken waren buiten die hoogbegaafdheid, want je ogen sluiten voor een eventuele dubbele diagnose is niet goed voor je kind.

Daarop terugkijkend, kan ik maar één conclusie trekken. Na een heleboel lijstjes na (en naast) elkaar te hebben gezien, blijken veel dingen terug te komen over lijstjes heen. niet alleen in de lijsten met kenmerken van hoogbegaafde kinderen, maar ook in lijstjes rond autisme, AD(H)D, hypersensitiviteit, sommige lijstjes rond leerstoornissen, enz.

En een bijkomende vaststelling: beschrijvende lijstjes maken, anekdotes samenbrengen, dat gaat blijkbaar veel mensen vlot af. Een aangepaste aanpak bedenken iets minder. Maar waar het gebeurt, komen over de lijstjes en labeltjes heen, dezelfde dingen vaak terug.

Ik heb soms gedacht (en vastgesteld) dat het afhing van welk boek (of zelfs lijstje) iemand net had gelezen, welk etiket er weer eens op mijn kind werd geplakt. Maar tegelijk zag ik dat de aanpak die werd voorgesteld vaak op dezelfde zaken neerkwam: structuur bieden, een kind vanuit zijn/haar eigen vaardigheden benaderen, het niet onderschatten, vertrouwen en veiligheid scheppen, een kind in zijn waarde laten, aandacht hebben voor het sociaal functioneren met die bepaalde eigenschappen. Allemaal zaken die we in algemene boeken rond opvoeding ook terugvinden.

Hebben die lijstjes dan helemaal geen zin? Toch, ze zeggen iets. Ik had bij een aantal zaken een gevoel van herkenning. Zien dat je kind niet alleen is, geeft ook wat geruststelling. Eigenlijk zijn lijstjes voor mij enkel een aanzet geweest om in een bepaalde richting verder te zoeken. In die zin zijn ze nuttig om even te bekijken, maar moet je er ook niet te lang bij stilstaan.

Dat is ook de reden waarom we op deze plaats toch enkele lijstjes opnemen: ze geven een eerste beeld dat je verder kan doen denken en zoeken. Bekijk ze, haal eruit wat je zelf wenst, maar besef het relatief kleine belang van zulke vereenvoudigde dingen. En vooral: besef dat veel kinderen, ook niet hoogbegaafde kinderen, een aantal van de opgesomde kenmerken vertonen, zij het dan misschien zonder dat er een hoogbegaafd "vergrootglas" op ligt.

Laat ons verder het belangrijkste niet vergeten:
het gaat niet om het labeltje, maar om wat je ermee doet.