Voorbeelden van veruitwendigen van de te verwerken emoties:

• frustratie vanwege beperkingen lichaam
  (sommigen denken al snel aan ADHD, ADD, ODD,... hoewel je kind gewoon frustratiegedrag vertoont. Denk je toch aan die letterwoorden, kijk dan bij de links op onze tweemaal speciaal pagina)
• sterke en intense reactie op prikkels
  (Als je een vermoeden hebt dat je kind hoogsensitief is, vind je hier alvast wat literatuur. De boeken van Elaine Aron zijn ook vertaald in het Nederlands)
• agressie
• tics als reactie op stress
  (er bestaan ook tics die een andere oorsprong hebben, google op "tourette" als je vermoed dat het die richting uit gaat, en kijk misschien eens hier)

Hoogbegaafde kinderen hebben het vaak moeilijk met het feit dat wat ze bedacht hebben niet onmiddellijk uitvoerbaar is in de praktijk, omdat hun lichaam nog niet even ver geëvolueerd is als hun geest. Deze frustraties kunnen leiden tot emotionele uitbarstingen van woede en onmacht.
Zij registreren zeer veel prikkels en doorvoelen ze doorgaans zeer intens, waardoor hun reactie vaak niet in verhouding lijkt tot de uitlokker er van.

Hoogbegaafde kinderen krijgen veel stress te verwerken, bijvoorbeeld omwille van onbegrip van hun omgeving, een gemis aan ontwikkelingsgelijken tussen de klasgenootjes of een onaangepaste aanpak in de klas. Deze stress moet een uitweg vinden en dat gebeurt bij sommigen door het ontwikkelen van tics of door agressie.

De anekdotes

• “ Soms lijkt het of zoonlief stoppen in zijn oren heeft, want als ik hem roep is dat meestal tegen de muren. Soms is dat bijzonder ergerlijk. Maar vaak zit hij dan met zijn gedachten mijlenver weg. Hij is een erg lieve jongen, maar heeft soms erge uitbarstingen. Hij heeft het erg moeilijk om zijn gevoelens op een gewone manier naar buiten te brengen. Je moet bij hem altijd tussen de regels ‘lezen’, of beter ‘horen’. Meestal is iets onmiddellijk een ramp.Hoe slechter hij zich in zijn vel voelt, hoe meer uitbarstingen met agressie, roepen, op de grond vallen, wenen, enz.”
• “ Nu is hij in een periode gekomen dat hij zich in niets meer lijkt te kunnen vastbijten.Vragenstellen nog wel, maar het antwoord is al snel voldoende.Hij verveelt zich vaak, stormt opnieuw het huis door, loopt eindeloos rondjes rond de tafel, zit uren met twee stokjes tegen een knikker te tikken, heeft een passie om met kleine balletjes of knikkers door het huis te rollen en dan liefst ergens tegen.”
• “ Onze dochter is zeker heel perfectionistisch. Zij is zelfs vaak niet tevreden als ze een kleurplaat heeft ingekleurd voor bvb. een wedstrijd. Als er per ongeluk ergens een héél klein beetje over het lijntje is gekleurd, dan is ze al in staat om de hele plaat maar weer weg te gooien, want “winnen kan ze toch niet met zo'n lelijke kleurplaat “(haar eigen woorden).”
• “ Het in de mond stoppen van touwtjes, kleding, etc: onze dochter doet dit dus voortdurend. Hoe vaak wij haar er ook op wezen om dit niet te doen, ze kan er niet mee stoppen.”
• “ Die schuld op het lichaam steken, dat hebben wij ook gehad; Bij agressie: ’ Ja maar, mijn buik zegt dat ik dat moet doen’. Ik had toen de indruk dat hij het gewoon ook zelf niet in de hand had, soms, en dat hij dit daarom zo verwoordde.”
• “ Thuis knabbelt hij vaak op zijn nagels, de afstandsbediening, speelgoeddiertjes, en altijd als hij nadenkt of luistert of tv kijkt,... kortom, als zijn brein werkt. Hij is verder vrij rustig, geen zenuwachtig type.”
• “ Deze week begon hij opeens weer op zijn vingers te sabbelen, op een speelgoedje, enz. Het is twee jaar geleden, van toen hij het heel moeilijk had in de eerste kleuterklas, dat hij zo hard sabbelde. Ik tel 1+1 op en denk: ‘hier gaan we weer’. Verder voelt hij zich kiplekker hoor, alleen die sabbelarij weer, een mens zou te snel conclusies trekken misschien?”“ Onze T. knabbelt ook op potloden, pennen, yakkie! En hij sabbelt op zo’n grote, rode boerenzakdoek. ‘Heeft hij ooit op een kamp gekregen en het is zijn lievelingsdoekje geworden. 't Is misschien iets beters dan vingers, alhoewel... hij sabbelt erop, neemt het mee in bed, wrijft er mee in z'n gezicht, veegt z'n neus eraan af , hoest en proest erin, ... en de rest bespaar ik jullie maar! Als mijn walging te groot wordt en hij het weer eens ergens op de vloer heeft gegooid, steek ik het ding gauw in de machine.”
• “J. doet het ook, haar favoriet van het moment is kousenpluisjes van tussen haar tenen halen.
  Wiebelen op stoelen is hier ook heel favoriet”” G. had twee maanden een tic (oogknipperen). Die verdween zelfs niet na 10 dagen thuis zijn. Wel na 6 uur in een andere school... Al bijna 4 maanden niet meer gezien, die tic!”
• “ H. knabbelt het liefste op haar kleren. Regelmatig zijn haar mouwen of de hals van de truien opgepropt tot een harde bal. Niet echt bevorderlijk voor haar kleren, maar ja. Wij hebben haar daar tot voor kort steeds op gewezen wanneer het ons opviel, maar ze kon er niet mee stoppen. Nu laten we het maar zo. Momenteel zitten we in een 'goede' fase met haar. Ze straalt weer thuis en is gewoon een lief meisje. En ja hoor, het knabbelen is tot een minimum beperkt nu. Dus ook voor ons is het vaak een alarmsignaal.”
• “ D. heeft een tijdje op zijn mouwen gesabbeld. Dreigen met korte mouwen hielp niet, daar kon hij ook aan. Wollen truien die echt wel vies worden als je erop sabbelt, ook niet. Uitleggen dat andere mensen dat vies vinden, zo'n natte mouw en dat je er dan niet bij hoort (wat hij heel belangrijk vindt, niet opvallen) hielp ook niet.”
• “ P. kauwt op haar tong. Ze doet dat vooral in periode dat ze zenuwachtiger is, zich geen houding weet te geven, onzeker is enz. In de eerste levensdagen was ze enorm nerveus. Ze sliep slecht.
  Als ik iets over haar hoofdje wilde trekken, een hemdje of een truitje, dan schoot ze in paniek.”
• “ Vanaf het moment dat M. thuis was na de geboorte (twee weken oud), waarschuwde ik hem steeds wanneer ik zijn billen met een vochtig doekje of washandje wilde schoonmaken. Hij krijste en huilde telkens heel luid wanneer hij het relatief koude doekje aan zijn poep voelde. Toen hij ongeveer drie weken oud was, krijste hij al vanaf het moment dat ik zei dat ik hem zou gaan proper maken, nog voor hij het doekje kon voelen, dus: hij hoorde die woorden en wist al wat er hem te wachten stond.”
• “Momenteel zit zoonlief T. boven uit te stomen!! Bonkend op de trap naar boven, hard met de deuren slaan (hopelijk hangen ze nog goed vast!!), krijsen, roepen, ... "ik ben verdrietig" noemt hij dat!
  Ben benieuwd of ik vanavond een ravage ga vinden in de slaapkamer. Nu blijf ik nog even uit de buurt.
  De reden: hij had een stuk karton ergens laten liggen. E. zag het, nam het en begon er op te tekenen. T. zag het... en de rampen waren groot!”
• "L. kan enorm driftig worden als hij het gevoel heeft dat hem onrecht wordt aangedaan, als hij het gevoel heeft dat iedereen naar hem kijkt, of als mensen hun stem verheffen. Ook slaat hij zichzelf tegen zijn hoofd, op school wipt hij de hele tijd op zijn stoeltje heen en weer en stampt hij met zijn voeten op de grond, hij bonkt vaak met zijn hoofd op het bankstel. Ook telt hij alles, van de appels op de fruitschaal tot de traptreden en spelt hij alle woorden. M a m a m a g
  i k ee n k oe k j e. Om gek van te worden :-)"