Kinderen leren constant: al spelend, op school, gewoon uit de dagelijkse activiteiten, uit communicatie met hun ouders en andere kinderen, enz.

Leren op gebied van taal, rekenen, wetenschap en algemene kennis wordt meestal geassocieerd met de school. Het is opvallend dat de meeste hoogbegaafde kinderen een intrinsieke behoefte hebben om dat ‘schoolse leren’ ook thuis verder te zetten. Vaak zijn ze al voor ze de eerste keer naar school gaan sterk geïnteresseerd in letters, cijfers en weetjes en trainen ze spontaan hun geheugen, zonder dat hun ouders hun daartoe aanzetten.

Vaak wordt deze behoefte door buitenstaanders ten onrechte aanzien als een zeker ‘pushen’ door de ouders, maar de ouders zelf ervaren het als iets waar ze niet omheen kunnen, omdat hun kinderen er op een niet aflatende manier vanuit zichzelf mee bezig zijn.

De anekdotes

• “ Onze dochter is van de vroege morgen tot 's avonds laat met van alles bezig, soms met 2, 3 dingen tesamen. Ze staat nog maar op en wil al woordjes gaan schrijven nog voor ze gegeten heeft. Telt 's morgens op haar bordje hoeveel partjes er in een mandarijntje zitten, legt ze in rijtjes van 2, van 3, zit er mee op te tellen en af trekken, combineert de rijtjes op verschillende manieren. Op weg naar school wil ze van de reclameaffiches de woordjes lezen, ... . Ze vergelijkt de modellen van de auto's met elkaar, zegt dingen als: ‘Die hebben we daarstraks ook gezien, maar dan in het grijs.’.”
• “ Toen Z.(5) op haar vierde begon met schrijven, ben ik er bewust niet op in gegaan. Toen ze later terug begon heb ik haar wel wat geholpen. Nu denk ik niet dat ze al kan lezen, maar ze is er toch mee bezig, denk ik”
• “ Toch herkende hij wel woordjes als kleuter. Zoals bvb ‘BUS’, dat geschilderd wordt op de grond voor de bushalte. Hij zei dat eens toen hij ging wandelen met mijn schoonmoeder en zijn neefjes. Iedereen was echt geschrokken want dat kleine ventje kon al lezen. Wij hebben daar nooit bij stilgestaan en ik denk dat hij alleen maar enkele woordjes kon herkennen die hij regelmatig zag. Verder ging hij niet.”
• “ Het probleem is wel dat hij zelf pusherig naar ons toe begint te worden wat betreft het leren lezen. Hij wordt met de dag lastiger omwille van het feit dat hij zelf geen boek kan vastpakken en het kan lezen. Hij beseft ook heel goed dat zijn moeder als leerkracht de geschikte persoon is om hem te leren lezen en hij vraagt wel meer en meer of zij dat dan ook (hier en nu) zou willen doen.”
• “ Onze F. (5 jaar) is sinds een week intens bezig met de letters: hij vormt woordjes maar kan ze wel nog niet lezen; spellen kan hij alleen met de letters die hij kent (b, o, m, p, n, f, r, t, g, i, v, s)”. Zie: Kunsten van de kinderen- Felix
• “ Onze jongste is veel met getallen bezig, en ook wel met gezelschapspelen met de grote broers. Al spelenderwijs steekt hij wel ontzettend veel op.”
• “ Hij houdt van getalletjes en zit af en toe z'n Weetos in z'n bord te tellen i.p.v. ze op te eten! “
• “ O jee, hij is weer aan een nieuw werkje bezig: op de PC, over de geschiedenis van de tekenstrip. Mét verwijzingen naar holbewoners en hiërogliefen (die hij eigenhandig intekent met Word, daar snap ík niks van).”
• ” M. wilde leren schoenveters knopen (de juf reikt daar potdorie diploma's voor uit, dus hij wil dat nu eindelijk wel eens, zo’n flutpapierke). Hij ‘wist’ het dus direct toen ik het voordeed op één schoen, en hij deed mee op de andere, en vond dat genoeg. Die oefening was hem te veel. Ik twijfelde hardop aan hem (ja, didactisch volledig fout, ik weet het), en deed het hem opnieuw oefenen (die bezorgdheid om de handjes hé). Wel, hij deed het. Het zat in zijn hoofd en zijn handen konden het moeizaam, maar 't ging.
• “Onze kinderen zijn vraagkinderen. ‘Mama, wat is dat voor een letter?’, ‘Mama, waarom staat dat hier in een andere taal?’. Enz., enz. 't Is dan niet meer dan logisch dat je daar een antwoord op geeft.”