|
|
A's opstel |
De manier waarop A. schrijft doet mij terugdenken
aan de dichterlijke vrijheden die ik mezelf permitteerde als ik opstellen
schreef. Door een leraar die er geen bal van begreep en dus ook gretig punten
aftrok bij het zien van dichterlijke vrijheden, heb ik het schrijven dan
ook maar opgegeven. Hopelijk heeft A. meer succes.
Grappig trouwens hoe je uit het lezen van de tekst kan afleiden hoe A. praat.
Ik word een 'licht' antwerps accent gewaar :-)
*****
De kerstman is verdwenen!
Haastig ijsbeerde de kerstman over het dak. Playstation's! CD ROM's! Gameboys!
Met al die hopen zou je de hoop opgeven!!! Hij was haast maar 2 huizen verder
of er kwam een luid gebrom uit de lucht. Het was een kerstslee, maar wat
voor een! Een groene, met een paarse zak, en door vleermuizen voortgetrokken!
Jongens, jongens, de kerstman viel bijna flauw! Het werd zwart voor zijn
ogen, minstens een UUR later kon hij ze terug openen. Wat was hij verbaasd!
Er twinkelden twee groene lichtjes voor hem. Toen het lichter werd, werd
hij spierwit. "Ma-ma-maar dat is een monster!!!" Gilde hij. "Goed
gezien" was het
antwoord. Het klonk echter verlegen, maar toch brommend. Als een verlegen
bromvlieg. Dan verscheen er een man in de deur (of was het een
poort?) opening. Het was een klein geblokt kereltje. Door zijn goede humeur
(hij neuriede) was de kerstman niét op het ergste voorbereid. De
man riep "raka, ha", zijn zin was nog niet begonnen of de kerstman
viel hem in de rede : "heeft die ook nog een naam ?" zei de kerstman.
"Ja, mag ik nu verder?" zei de man "haal s wat touw."
3Tot uw persoonlijke dienst mijnheer Os" zei het monster. "Os?"
zei de kerstman. "Het is geen mens, geen os!""Hela belegit
is 'n ander mens! Het is zijn naam!" was het boze, gebromde antwoord.
Later
De kerstman slikte. Inademen? Misschien. Hij probeerde. Het lukt niet. Hij
was voor één keer in zijn leven echt radeloos. Uitademen?
Het zoefde door zijn hoofd. MAAR HET LUKTE !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!BANG!!
Het gebouw stortte bijna in! Hij holde naar de deur en luisterde : waren
dat stemmen? Ja! Hij luisterde nu echt aandachtig. Wat een brute pech !!!
Het waren bewakers. Gelukkig had hij een schup. Het duurde dagen en nachten
voor dat hij buiten was, waar hij angstig piep-gejank hoorde. Waren dat
zijn kerstslee-elanden? Ja! Hij rende er naartoe, stapte in en vloog door
de lucht (letterlijk) dit verhaal uit.> EINDE |
|