Inleidende tekst door de moeder van Lars-Kristian

Ik stuur je hierbij een verhaaltje door van mijn zoon (8j2m).

Het is zeker geen literair hoogstandje maar voor mij is het erg bijzonder. Het schrijven en lezen is bij hem nl. bijzonder moeizaam op gang gekomen. Het probleem was niet dat hij er niet klaar voor was, dat was hij zeker wel, want na een paar weken kon hij middels auditieve synthese eigenlijk alles lezen wat hij wou, en ook het schrijven pikte hij onmiddellijk op. Maar toch liep het mis.

Hij bleek niet zo makkelijk woordbeelden te onthouden. En de boekjes op AVI1/2 die hij moest lezen om deze woordbeelden te automatiseren vond hij inhoudelijk maar niks. Hij wou 'interessante' dingen lezen maar daarvoor las hij te traag en te moeizaam. Dus las hij niet. Want dat je iets kon leren door te oefenen, dat besefte hij niet. Hij vond zichzelf maar dom en was ervan overtuigd dat hij nooit zou leren lezen, 't was voor hem gewoon niet weggelegd dacht hij.

Bij schrijven was het de herhaling (hele regels vullen met hetzelfde woord) in combinatie met de nadruk op 'schoonschrift' die hem de das omdeden. Elke krul aan elke letter leek van levensbelang voor zijn juffen. En mijn zoontje deed echt zijn best...bij de 2 eerste woorden. Dan blokkeerde hij, en werkte hij de rest van de regel zeer moeizaam en slordig af. Dus stond zijn schrijfschrift vol rood en gaf mijn zoontje er de brui aan. Ook schrijven zou hij nooit leren. Het was duidelijk niks voor hem.

Even later kregen we een diagnose van hoogbegaafdheid in combinatie met beelddenken. Spellen en stellen zou wellicht altijd moeilijk blijven voor hem. Bij lezen moesten we hem zijn eigen weg laten zoeken, hem AVI-niveau per AVI-niveau laten opklimmen zou niet lukken. Gelukkig troffen we een school die mee wou, die er een zaak van maakte om mijn kind terug plezier in school en leren te laten beleven.

Nu zijn we 2 jaar verder en lezen is voor hem een waar plezier geworden. Hij is gek op boeken, hij verzamelt en vertroetelt ze. Hij leest een verhaal op meerdere niveaus. Verhalen geven hem vaak een nieuwe kijk op dingen, ontroeren hem, inspireren hem. En hij schrijft een soort kortverhaaltjes. In twee rondes: in de eerste ronde schrijft hij zijn verhaal, in de tweede ronde verbetert hij zijn talloze spelfouten. Inspiratie voor zijn verhalen heeft hij genoeg, hele films ziet hij in zijn hoofd. Het op papier krijgen is wat anders. Maar hij heeft er plezier in en houdt vol, hij die dacht dat hij nooit zou kunnen lezen of schrijven.

Ninja’s

Er was eens een jongen, een gewone jongen. Maar hij wou een ninja zijn. Van zijn ouders mocht hij echter niet vechten. Jullie gaan het niet geloven: op een dag gaat hij naar de winkel. En hij koopt het scherpste mes en gaat dan naar huis. En in de nacht vermoordt hij zijn ouders.

Hij komt in een weeshuis terecht. Maar daar ontsnapt hij want hij moest tegen zijn zin in het weeshuis. Hij neemt al het geld mee. En hij leeft van dat geld. Oeps!! Sorry, ik was vergeten te zeggen dat hij al zeventien jaar was.

Hij koopt een zwaard en nog een zwaard. En hij schrijft zich in in een privé club en leert hoe hij een ninja moet zijn. Zijn meester geeft hem een ninja stok en een ninja cape en een ninja hoofddoek en ninja sandalen, kort gezegd: een hele uitrusting. Hij verdient meer geld nu omdat hij ninja is. Maar hij wordt niet rijk. Hij traint zichzelf door op bomen te springen en takken in de boom te ontwijken. En hij wordt goed, zelfs heel goed. Zo gaat het leven alsmaar door en door.

Op een dag kijkt hij door het raam van mensen die naar het nieuws kijken. Zo verneemt hij dat er monsters losgeslagen zijn, en omdat hij zo goed is beslist hij tegen hen te vechten. Hij heeft geluk dat het boommonsters zijn. Hij daagt ze uit. Ze beginnen te vechten in de hoogste boom van het dorp, met de dikste takken en de meeste vogels. Hij is slim en heeft al zijn wapens meegenomen.

Tijdens het gevecht verliest hij zijn zwaard, maar als je goed gelezen hebt in het begin weet je dat hij twee zwaarden heeft. Met zijn ander zwaard hakt hij een lijf af, nog vier te gaan. Hij slaat met zijn stok op één van de hoofden en het monster is verdoofd. Hij hakt dan zijn kop eraf. Het is nu zo dood als dat eerste monster en hij zegt: “yes”. De drie andere monsters vliegen met hun hoofd tegen een hele dikke tak en hij is zo snel dat hij de benen van de anderen afhakt.

Maar de tak waar hij op staat breekt. Hij valt van boven uit de boom die 1000 meter hoog is. Hij valt en valt en juist 2 meter voor hij beneden is ziet hij pas dat iedereen van de stad naar hem kijkt. Ze beginnen te juichen en hij denkt: “moesten mijn ouders dit zien...”

En hij voelde zich goed nu, de allernieuwste held van de stad. En het nieuws verspreidde zich over heel de wereld, nu was hij niet meer de held van de stad maar van de wereld! En overal was zijn naam bekend. Hij heette: Tom.

(N.B. De pointe is dat ‘Tom’ wel gestorven is bij zijn val -> verhaal gaat terug naar de verleden tijd. LK is ervan overtuigd dat de aandachtige lezer wel zelf tot die conclusie zal komen maar aangezien ikzelf de pointe had gemist zet ik het er maar even bij.)

Door: Lars-Kristian, 13/1/2006