Deze tekst is van een moeder die haar kind een tweede maal laat versnellen, omdat hij het nodig heeft. Ze wil hiermee anderen helpen in dezelfde situatie.

Bedankt MG, dat je met ons je verhaal deelt!

Ons Positief Versnellings verhaal. (MG)

Wij zijn een gewoon gezin met 3 fijne kids : K. (Oct 95), T. (Feb 98) en S. (Apr 01)

Onze zoon T. (geboren Feb 98), gaat zoals zoveel babytjes als baby en peuter naar de kribbe. Hij leert stappen op 1 jaar (1 week later dan grote broer), praat onmiddellijk mooi (gebruikt geen babytaal) en lijkt wel slim, maar om nu te zeggen super slim …. Wij wijten dit aan de grote broer waar hij veel van opsteekt.
Hij is 2 jaar, 6 maand en 2 weken (Sept 2000) en begint in de eerste kleuterklas. In deze school was het toen de gewoonte om echt per geboortejaar te kijken, dus ook al heeft hij zijn 1ste kleuterklas volledig gedaan, toch doet hij ze opnieuw. Niemand die ons toen alert maakte dat hij hoogbegaafd is, dus waarom zouden we protesteren?
Als we toen geweten hadden wat we nu weten, allicht wel, maar we waren ook relatief nieuw op de school en kleine broer was net geboren, en een kind heeft toch recht om een kind te blijven niet?

In de 3e kleuterklas leert hij zichzelf lezen, samen met grote broer en voetbaluitslagen op teletekst, wij vinden het grappig, maar we laten ze doen en leren T. bewust niet schrijven, we vrezen anders dat het eerste een super verveeljaar gaat worden.
Tellen en rekenen tot 20 is dan allang geen probleem meer, maar opnieuw wijten we het aan ‘de grote broer’.
In September 2004 gaat T. naar het eerste leerjaar. Voor lezen zit hij meestal apart (samen met een jongetje wat dubbelde). Bij het eerste rapport (eind Oktober) vraagt de juf of ze bij hem IQ testen mogen afnemen want zij kan hem – behalve schrijven dan – niets meer leren …

Zo gezegd zo gedaan : Tijdens de maand november neemt het CLB hem in de school de nodige testen af. Hij vind het leuk dat hij apart mag gaan ‘moeilijke oefeningen’ doen.
Papa doet het intake gesprek met het CLB (een stagiaire) en hij bespreekt enkele weken later de resultaten bij het CLB. IQ : 146, op alle subtesten scoort hij 16 of 17. Raadgeving van het CLB : zo snel mogelijk naar het 2de waar hij ook snel bij de beteren zal zijn. Wij stemmen toe als ook T. dit wil.
Hij springt een gat in de lucht als we hem de vraag stellen. “Joepie eindelijk moeilijker !” is zijn eerste reactie.
Tijdens de kerstvakantie oefenen we een deel van de gemiste leerstof, vooral dan de tafels en de hoofdletters, zodat hij toch wel mee kan. We vrezen anders een fiasco.

In het 2de leerjaar heeft T. geen problemen, hij leert bij, heeft vriendjes en is gelukkig en doet een jaar vroeger als gepland zijn eerste communie.
Hij eindigt zonder moeite met een zeer goed rapport en gaat samen met zijn klasgenootjes naar het 3de leerjaar.
Bij het begin van het schooljaar heb ik een gesprek met de nieuwe juf over T. , om duidelijk te maken dat zijn gedrag niet altijd even ok is en dat dit te wijten is aan zijn hoogbegaafdheid (bvb het antwoord op een vraag gesteld aan een ander kind uitroepen, weinig rekening houden met anderen, koppig zijn eigen ding doen) en ook om er samen met ons waakzaam op te zijn dat indien mogelijk – verbreding mogelijk is. De school heeft dan al de somplex oefeningen in de klas. Het 3de leerjaar begint vlot en alles gaat nog steeds zeer goed, goede rapporten, toffe vrienden, alles koek en ei, behalve het gedrag dan.

In de autorit naar huis is het de gewoonte de kinderen uit te vragen over het dagje op school was, en zo na de carnavalvakantie is het antwoord steevast ‘saai, ik verveel me, ik wil moeilijke dingen doen ‘. Ik weet niet zo direct wat te doen, en op aanraden van een collega laat ik hem – in het oog op het oudercontact met Pasen – opschrijven wat wel leuk is en wat niet leuk is op school en wat hij daaraan wil doen.
Tussen de saaie dingen staat o.a. “rekenen, behalve hoofdrekenen te gemakkelijk, godsdienst, alles van taal, …”
Bij de leuke dingen en dingen die hij zou willen doen staat o.a “ Dat ik vroeger mag beginnen als de juf nog uitleg geeft, dat ik anderen wil helpen, ik wil rekenen boven 1000 en met breuken en komma getallen” en dan ook nog “Echt waar mama, geen grap, ik wil nog een jaar hoger gaan”.
Mijn hart gaat tekeer als ik dit zie, ik leg het onmiddellijk voor aan mijn echtgenoot en ik begin direct als een bezetene te surfen om te kijken of ik informatie vind over iemand die 2 maal versnelde en wat de gevolgen zijn. Ettelijke nachten lig ik wakker in bed en pieker me suf over het wel of niet versnellen.
Argument van vriendjes (ik ken toch X, Y en Z in het 4de) wuift hij weg.

Tijdens het oudercontact bespreek ik deze situatie met zijn juf. Zij legt uit dat hij wel extra oefeningen krijgt maar dat hij dat ook niet altijd wil. Na een hele babbel besluiten we om na de paasvakantie samen te zitten voor een MDO (multidisciplinair overleg) met : beide ouders, de GOK leerkracht, de juffen van 3 en 4 en de directrice.
Ondertussen zoeken we verder naar informatie over 2 maal versnellen, zowel pro en contra, voornamelijk op het internet. We vinden heel wat informatie over versnellen (1 maal dan) op hoogbegaafd Vlaanderen en Eduratio. We maken onze bundel klaar, te beginnen bij zijn IQ score van anderhalf jaar geleden en de uitleg over de subtesten, de ‘versnellingswenselijkheidslijst” van het CBO Nijmegen, het stappenplan voor hoogbegaafde leerlingen van eduratio en het rapport ‘A Nation Deceived’, wat zowel mijn echtgenoot als ikzelf in een ruk doorlezen (deel 1 dan).
Het gesprek op school is positief : de leerkrachten zijn meer dan bereid om ons te steunen, de directie is wat voorzichtiger en voert de socio-emotionele argumenten aan maar die wuiven we weg. De directie vraagt nog een gesprek met het CLB, waar we in toestemmen.

Ondertussen krijgt T. de LVS (Leerling Volg Systeem) testen van einde 4de leerjaar tijdens de schooluren aangeboden. Hij is in weken niet zo enthousiast thuisgekomen.
2 weken later opnieuw naar de school voor een nieuw gesprek met de juf van het 3de, de CLB medewerkster, de directie en beide ouders. Voor ons is het dan al duidelijk dat we T. in september naar het 5de laten gaan. De vraag is nu nog hoe we dat praktisch gaan regelen.
Tijdens dit gesprek worden de LVS testen besproken en zonder enige voorbereiding haalt T. A op wiskunde en B op taal.

Op basis van zijn IQ en deze resultaten is het voor iedereen duidelijk dat het beste voor T. is om nog eens te versnellen, in de eerste plaats omdat hij het zelf wil, in de tweede plaats omdat hij het kan en de leerkrachten noch wijzelf hier weigerachtig tegenoverstaan.
De CLB medewerkster stelt voor om de verveling in de klas zoveel mogelijk tegen te gaan en hem taal en WO in het 4de te laten volgen. Voor rekenen krijgen we het advies niets te doen, omdat hij anders binnen de kortste keren weer voor gaat staan op zijn toekomstige klasgenoten.

Deze beslissing is slechts enkele weken oud en we hebben er nog niet echt resultaten van gezien, maar ik ben er samen met mijn echtgenoot van overtuigd dat dit het beste is voor ons kind.

Wij willen met dit verhaal andere mensen die twijfelen over (2maal) versnellen, helpen een soortgelijke beslissing te nemen. Ik ben ook dankbaar dat T. een school en een CLB getroffen heeft die oog heeft voor zijn capaciteiten en hem samen met ons de kansen wil bieden om op te groeien tot een gelukkige volwassene.
De directie van deze school is momenteel het originele engelse rapport van “A Nation Deceived” aan het lezen, een absolute aanrader voor wie zijn kind een schooljaar wil laten versnellen.
Ook al horen we heel veel negatieve verhalen, er bestaan wel degelijk scholen en CLBs die luisteren naar de ouders en die de stap in het onbekende samen met de ouders en het kind aandurven. (MG)

Update T: mei 2007

Een jaar geleden namen we de beslissing om onze zoon T. te versnellen naar het 5de leerjaar.
Tijdens de zomervakantie werken we een beetje bij, vooral dan in de bundel van ‘Naar het 5de leerjaar’ te bestellen bij via ‘zonneland’. Wij hebben ook de stof van het 4de meegekregen, en ook daar probeer ik hem in te laten oefenen, maar aangezien ik de enige ben die er zich ook maar iets van aantrekt, laat ook ik het gauw voor wat het is.

Voor het begin van het 5de hebben we een gesprek me de juf van het 5de leerjaar, we leggen uit hoe T. is en willen de juf attent maken over het feit dat hij toch 2 jaar jonger is dan de rest van de klas.
Ter info : Het 5de leerjaar is een grote groep die in de voormiddag gesplitst zit, in de namiddag zitten ze samen (28 lln). De voorbije schooljaren waren dat 2 volledig aparte klassen, maar door het leerlingenaantal op school is dit nu niet meer mogelijk. T. zal zich dus in de eerste plaats moeten aanpassen aan de nieuwe groep en ook nog zijn plekje zoeken in de rivaliteit van de A en B klas. Hij kent jongens van beide klassen.
Op intellectueel gebied gaat het direct goed, alleen de komma getallen zijn in het begin moeilijker voor hem. De juf geeft hem dan aparte oefeningen (eerst enkel tienden en dan honderdsten en niet alles ineens zoals de anderen). Dit is zowat het enige waar hij zich moet bijwerken, de overige leerstof leert hij tijdens de eerste maanden herhaling.

Op sociaal-emotioneel vlak ligt het moeilijker. Er is een jongetje in de klas wat T. viseert – allicht uit jaloezie omdat hij jonger is en toch direct meekan. Dit probleem heeft even geduurd, maar T. kon er thuis over praten en ondertussen heeft die jongen gezien dat T. verbaal veel sterker is en gedraagt hij zich beter t. o. v. T.
Bij het eerste oudercontact neemt de juf opnieuw uitgebreid de tijd om met ons te spreken over de evolutie van T. in de klas. Zijn schoolresultaten zijn weer meer dan behoorlijk.
Hij gedraagt zich soms wel jonger dan de anderen, maar het werkt zeker niet storend.

Ook het kerstrapport is schitterend en zijn gedrag ’s avonds is sterk verbeterd, allicht doordat hij zich minder verveelt. Tijdens het 2de trimester worden opnieuw LVS testen afgenomen, en ook die zijn op niveau 5de leerjaar.
De juf neemt opnieuw de tijd om deze met ons te bespreken en verzekert ons dat tijdens het 3de trimester, wanneer er weer veel herhalingslessen zijn, T. (rechtstreeks of via ons ) altijd kan laten weten dat hij zich verveelt.
T. doet nog steeds weinig voor school, maar hij begint nu wel te merken dat er vakken (godsdienst, WO) zijn waar hij wel voor moet studeren, wat ik toch wel een pluspunt vind naar de humaniora toe.
Ondertussen heeft hij in de klas een spreekbeurt over de inhoud van een computer gegeven (alles zelf opgezocht, in WORD gezet met kleur, bullets enz ….) en doet hij dolenthousiast mee aan de repetities van de musical van de school (naar aanleiding van het 100-jarig bestaan van de school).

Thuis is zijn gedrag doorgaans beter dan een jaar geleden, alhoewel hij kampioen blijft in het vinden van manieren om de huisregels te overschrijden.

Eén jaar na onze beslissing zijn wij blij met de stap die we genomen hebben. T. is nu op een voor hem aanvaardbaar intellectueel niveau gekomen en ook sociaal blijkt hij goed in de groep te zitten.
Wij zien de toekomst voor hem, mits een verdere goede begeleiding van ouders, leerkrachten en school, dan ook hoopvol tegemoet. (MG, mei 2007)