Ongeveer twee jaar geleden hoorden
wij dat onze zoon hoogbegaafd is.
Nu denken de meeste mensen dat het iets fantastisch is maar dat is niet
waar.
Onze zoon is klein voor zijn leeftijd en een vroege leerling.
Hij zou met zijn leerprestaties zo een klas over kunnen slaan maar dat
kan hij sociaal/emotioneel niet aan.
Op school werken de leerkrachten wel mee maar hij is gewoon te snel.
Momenteel zit hij in groep 4 (tweede lj in België) maar voor CITO-toetsen
haalt hij alleen maar A's.
Wij weten nu eigelijk niet meer wat we moeten.
Vaak wil hij smorgens ook gewoon niet meer naar school. Hij doet dan alsof
hij ziek is of hoofdpijn heeft.
Dit is een probleem wat al sinds groep 2 (laatste kleuterklas in België)
speelt.
De leraar gaf toen al aan dat Danny wel erg snel was. Hij heeft toen al
voor de helft in groep 3 meegewerkt.
Vooral met lezen, rekenen en spelling heeft hij enorme voorsprongen.
Danny heeft leren lezen toen hij 3 jaar was. En dat deed hij helemaal zelf.
Ik kan me nog goed herinneren dat hij opeens het nummerbord van de auto
oplas.
Dat is eigelijk het begin geweest van dit alles.
Nu heeft hij ook nog een jonger zusje. En ook zij is ontzettend snel.
Ze is nu net twee jaar oud. Zindelijk, praat zinnen, hoog begrip, zeer
zelfstandig.
Ik zie het gewoon weer gebeuren. Weer de lange gespreken op school en al
dat gezeur om herkenning.
Nee, hoogbegaafd dat kun je beter niet zijn hoor.
Toch hebben mijn kinderen nog geluk als ik het vergelijk met andere
ervaringen.
Goed in sport en zeer sociaal en veel vriendjes.
Ik heb gewoon wonderkinderen!
Een reactie van een ouder uit Nederland |