Home Hoogbegaafd Herkenning Testen HB thuis Sociaal leven HB op school Probleemkinderen? Adresboek FAQ Goed voor een glimlach Literatuur
HB Thuis - Ouders
Het belang van ouders
Opvoeding
Ouders stellen zichzelf in vraag
Ben ik een aanvaardende ouder?
Als in een spiegel
Als je het niet met elkaar eens bent...
Rolmodel? Vriend?
Denk ook aan jezelf...
Paniek? 10 geboden...
...
...
Ouders - Jezelf herkennen in je hb kind
Alle ouders herkennen dingen van zichzelf in hun kinderen, dat is nu eenmaal zo.

Sommige ouders van hoogbegaafde kinderen herkennen een aantal zaken van zichzelf, omdat ze zelf ook hoogbegaafd zijn.  Op de Omnino website beschrijft Ina Barreveld-Teisman dit als "de spiegel".  

Bepaalde ouders van hb's wisten al zeer jong dat ze zelf hb waren. Dat is best wel een voordeel soms. De kans dat het eigen verwerkingsproces al is gebeurd, en een evenwicht werd gevonden, is misschien wel iets groter dan bij wie tot de "ontdekking" komt op het moment dat er wordt vastgesteld dat één van de eigen kinderen hb is.

Vaak gebeurt het dat ouders, naar aanleiding van de vaststelling dat hun kind hoogbegaafd is, bij zichzelf herinneringen zien bovenkomen aan een jeugd die soms heel schrijnend was, en dat ze zichzelf de vraag stellen "hé, maar was dat misschien bij mij ook omwille van...", en stelt men soms vast dat veel eigen ervaringen te maken hadden met een niet herkende hoogbegaafdheid.  Soms misschien wisten ze wel dat ze hoogbegaafd waren, of was er een vermoeden, maar liep het toch mis, vaak door allerlei omgevingsfactoren en gebrek aan een goede begeleiding.  Dit besef is zeer confronterend, en mengt het proces van de eigen verwerking met de vaak niet zo gemakkelijke beginperiode van het "weten" dat je kind hoogbegaafd is, een periode waarin toch vaak moet gezocht worden naar "en wat nu".

Het aantal mensen dat op volwassen leeftijd in deze "gebroken spiegel" (een term uit het verhaal van zo'n ouder die zich pas laat bewust werd van zijn eigen hb) kijkt, vermindert, maar is nog veel te groot.

Laat ons hopen dat de kinderen en jongeren van nu dit binnen 10, 20 jaar niet moeten meemaken.  Laat ons eraan werken dat hun mogelijkheden NU herkend worden, en ze een correcte begeleiding krijgen, zodat zij op hun beurt als evenwichtige volwassenen hun kinderen zullen kunnen opvoeden, zonder gebroken spiegels.

Enkele uitspraken van twee moeders (stuur gerust jouw reactie in!):

"Ik voel me soms schuldig. Ik weet wat het is, hoogbegaafd zijn, maar toch kan ik mijn zoon maar niet beschermen tegen de vele klappen die hij krijgt. Hij is even gevoelig als ik, misschien wel te weinig weerbaar, maar daar kan hij toch niet aan doen? Ik voel me soms een slechte mama dat ik niet méér voor hem kan doen"

"Je kan niet alles vermijden, denk ik ook, noch alles oplossen.  Dus probeer ik dat niet.  Ik probeer wél signalen te zien en dat kind het gevoel te geven dat ik begrijp wat hij voelt, zodat hij zich veilig voelt.  En verder nam ik me voor me op scholen niet met een kluitje in het riet te laten sturen.  Kan je dus alles vermijden?  Neen, maar je kan je kind wel proberen te wapenen tegen dingen die vroeg of laat toch gebeuren, het onbegrip, het niet vinden van zielsverwanten achter elke deur, en uitleggen, uitleggen,
dat er toch veel is, dat je toch belangrijke mensen tegenkomt.  Dat je kwaliteiten toch erkend worden door sommigen, en dat dit veel meer waard is dan door een grote massa mensen "aanvaard" te worden maar je rotslecht in je vel voelen.
Je kan je kind ook leren omgaan met frustraties, en er vooral zijn voor je kind, als vertrouwenspersoon. Ik denk dat dit juist de kracht is van iemand die het van zichzelf kent: tenminste weten waarover je het hebt. En een slechte mama, dat bestaat niet.  Het is niet omdat er eens iets mis gaat, dat er sprake is van schuld."


© www.hoogbegaafdvlaanderen.be | Email : info@hoogbegaafdvlaanderen.be