Een briefje uit de praktijk.
Dit schreef een moeder van enkele beelddenkers, die zich goed
terug kon vinden in de teksten van Silverman over "Visual Spatial
Learners":
Sinds enige tijd ben ik in correspondentie met iemand in Amerika,
die nogal bezig is met gifted VSL kinderen. Hoogbegaafde beelddenkers
dus.
Wij weten dat onze kinderen hb zijn, maar ook dat de meesten eigenlijk
niet zo goed functioneren zoals je zou denken. Ik heb de indruk dat in
Belgie nog niet zoveel aandacht aan de reden waarom geschonken wordt
en ook aan de speciale leerstijlen van deze kinderen. Alhoewel, misschien
is het tij aan het keren, de laatste keer dat ik Tessa Kieboom gezien heb
(op school), begon ze toch ook over de speciale persoonlijkheidskenmerken
van hb's.
Mijn jongens zijn waarschijnlijk beelddenkers. Bij A. is het niet zo duidelijk
omdat hij nooit problemen met lezen en spelling gehad heeft. P. had wat
meer last met leren lezen en kon helemaal niet spellen. Er kwam dan einde
derde leerjaar een diagnose van dysorthografie. Na 6 maanden logopedie
is zijn 18 maanden achterstand bijna volledig weg. Wat heeft die logopediste
dan zo geweldig gedaan ? Ze heeft hem eigenlijk alleen de regels van de
spelling bijgebracht. Hij had er blijkbaar behoefte aan van al die verschillende
spellingwoorden te catalogeren en het gepaste woord uit het juiste schuifje
te halen. Omdat hij een overzicht nodig heeft.
A. had vorig trimester wat problemen met meetkunde. Hij kon de eigenschappen
van de verschillende vierhoeken moeilijk onder de knie krijgen. Ik
heb dan met hem een schema gemaakt waar al de eigenschappen en formules
van al de vierhoeken tov elkaar stonden. Dat was al wat hij nodig had :
een overzicht van de leerstof. In ongeveer 5 minuten kende hij alles.
Op school worden echter teveel stukjes en beetjes aangeboden. Sommige kinderen,
vooral VSL hb's hebben behoefte aan een overzicht vooraleer ze de onderdelen
kunnen begrijpen. Op school gaan ze meestal omgekeerd te werk. Volgens
mij is dat een belangrijke bron van frustratie, vooral bij de perfectionistische
kinderen die er niet tegen kunnen iets niet te begrijpen.
Dan traagheid. Nog zoiets. Waarom zijn ze traag ?
A. gaat naar Anne Hermans (psychologe). hij moest een lijstje invullen
met de aanvulling op dingen als :
ik hou van...
ik zou graag willen weten of...
ik heb niet graag....
Hij kwam hiermee nergens. Hij moest enorm lang denken over de antwoorden
die hij zou geven. Als hij al iets schreef, werden bepaalde woorden weer
uitgekrabt en vervangen door een ander, beter woord. Op een hele sessie
had hij maar een kwart van de vragen kunnen beantwoorden.
Mijn Amerikaanse correpondent vindt dit volledig normaal gedrag voor hoogbegaafde
VSL kinderen. Zij zien gewoon teveel mogelijkheden en hebben ook moeite
om hun gedachten te verwoorden op een manier die hen voldoet. Haar zoon
heeft de antwoorden op dergelijke open vragen zelfs gememoriseerd
zodat hij het antwoord maar op te schrijven heeft want als hij begint te
denken komt hij nergens.
Dus de traagheid is normaal voor kinderen die niet tevreden zijn met een
onvolledig antwoord. Ze moeten elke vraag en elk probleem langs alle kanten
bekijken en wikken en wegen. Op school gaat het redelijk als de vraagstelling
heel duidelijk is en weinig tot de verbeelding spreekt. Maar eens er meerdere
keuzes en mogelijkheden zijn loopt het fout.
Op school wordt deze traagheid dikwijls gezien als een teken dat ze
eigenlijk toch niet zo slim zijn. De vlugge werkers worden als de slimmeriken
van de klas beschouwd. Maar eigenlijk moet je de traagheid dikwijls zien
als een teken van grotere intelligentie, van complexiteit van gedachten.
Ik heb ook nog een aantal tips gekregen die deze kinderen
kunnen helpen als ze een gedicht of een opstel moeten schrijven. Als ze
daar moeilijkheden mee hebben, kunnen ze beginnen met in een hoek
van een blad een vijfhoek te tekenen. Op elke hoek zetten ze dan een W
en in het midden een H. De W's staan voor wie, wat, waar, waarom en
wanneer, de H voor hoe. Daarmee kunnen ze beginnen.
Om aan een gedicht te beginnen is het soms gemakkelijker om een gestructureerd
gedicht te maken, bv. een elfje (eerste regel 1 woord, tweede 2, derde
3, vierde 4, vijfde terug 1) of een haiku (eerste regel
5 lettergrepen, tweede 7, derde terug 5) met ergens een hint
van het seizoen als je het echt op zijn Japans wilt doen. Door dergelijke
structuur aan te brengen worden de mogelijkheden beperkter en daarmee
zou het vlotter moeten gaan.
terug naar
de algemene pagina over beelddenken
|